Σύντομα η μάχη για τη Βενεζουέλα

Ανοικτή επιστολή του Andre Vltchek
προς τον πρόεδρο της Βενεζουέλας
από το CounterPounch

.

Έχουν ήδη ραμμένο το σάβανό σου Βενεζουέλα.  Είναι έτοιμοι να σε καλωσορίσουν πίσω στον κόσμο των λοβοτομημένων, κατεστραμμένων Εθνών που είναι πλήρως υποταγμένα στα Δυτικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα – την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, την Παραγουάη, την Ουγκάντα, την Κένυα, το Κατάρ, το Μπαχρέιν, και σχεδόν ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη. Υπάρχουν τόσα πολλά τέτοια μέρη – είναι αδύνατο να τα απαριθμήσω όλα.

Σε θέλουν πίσω στο θανατηφόρο τους εναγκαλισμό. Σε θέλουν διεφθαρμένη και απελπισμένη, όπως πριν από την «Μπολιβαριανή Επανάσταση».

Σε Θέλουν την κορυφαία εξαγωγέα πετρελαίου, αλλά με όλες αυτές τις φρικτές φτωχογειτονιές να κρέμονται σαν αμείλικτοι εφιάλτες πάνω από τις πόλεις σου. Θέλουν τις ελίτ σου και τους ανώτερους στρατιωτικούς σου να μιλούν αγγλικά, να παίζουν γκολφ, να οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα και να προδίδουν συνεχώς, όπως πρόδιδαν επί δεκαετίες, πριν ο γενναίος σας προκάτοχός, ο Πρόεδρος Hugo Chavez, να υπηρετήσει και κυριολεκτικά να διασώσει τους φτωχούς, στη Βενεζουέλα και σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

Εκείνοι που σχεδιάζουν να σε καταστρέψουν, όσοι ανήκουν στη λεγόμενη «αντιπολίτευση»,  ήδη σε κατατεμαχίζουν στη σκέψη τους.  Κομματιάζουν το όμορφο σώμα σου, μαλώνουν για τα κομμάτια σου – που θα παρθούν και από ποιόν. Συζητούν  για το ποια θα πρέπει να μείνουν εκεί και ποιά θα πρέπει να μεταφερθούν στο εξωτερικό – ένα πόδι, ένα χέρι και τα βαθιά μελαγχολικά σου μάτια, το χρώμα των λιμνών στους δυνατούς καταρράκτες της Canaima. Θέλουν να πουλήσουν τα κατάμαυρα μαλλιά σου,  μαύρα όπως εκείνα τα βράδια στα βουνά, ή σαν τον απέραντο νυχτερινό ουρανό πάνω από την πόλη Bolivar.

Θέλουν τα πάντα, ότι είναι κάτω από το δέρμα σου κι ότι είναι βαθιά μέσα στο σώμα σου. Θέλουν και το δέρμα σου και την καρδιά σου.

Θέλουν τα όνειρά σου,  τα όνειρα σχεδόν όλων μας – τα όνειρα όλων αυτών των ανθρώπων από όλο τον κόσμο που καταπιέστηκαν και ταπεινώθηκαν για αιώνες, μέχρι σήμερα. Θέλουν να πάρουν τα όνειρά σου και να τα τσαλαπατήσουν, να τα βρωμίσουν, να τα φτύσουν και να τα συντρίψουν.

Όμως  αυτό δεν είναι το τέλος, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Σε έχουμε αγαπήσει και σε έχουμε θαυμάσει, γι αυτό και θα σε υπερασπιστούμε. Με όλα τα μέσα – εμείς που σ΄ αγαπάμε δεν θα είμαστε φειδωλοί. Δεν θα διαπραγματευτούμε!

Για πολλούς άνδρες και γυναίκες, για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ήσουν ένα κορίτσι, μιά γενναία, υπέροχη νεαρή επαναστάτρια… και ξαφνικά έγινες μητέρα και στη συνέχεια έγινες Πατρίδα – για όλους εκείνους που δεν είχαν Πατρίδα μέχρι τότε. Και για εμένα έγινες Πατρίδα … για εμένα!

Δεν είμαι πολίτης της Βενεζουέλας. Μακάρι να μπορούσα να είμαι, αλλά δεν είμαι. Όμως έχω αγωνιστεί για τη Βενεζουέλα με τον δικό μου τρόπο, μέσα από τα άρθρα και τις ομιλίες μου, μέσα από τις ταινίες και τα βιβλία μου. Πάλεψα από τότε που ο Hugo Chavez έγινε ο Πρόεδρος, «ο Πρόεδρος μου».

Και είμαι υπερήφανος που έχω αγωνιστεί. Και τώρα, που η Βενεζουέλα δέχεται πάλι μία διεστραμμένη επίθεση, θέλω να σταθώ σταθερά στo πλευρό της, στο πλευρό της επανάστασής της, στο πλευρό του El Processo (σ.Π/Β: «Η διαδικασία», όρος που χρησιμοποιείται για τη «Μπολιβαριανή Επανάσταση» του Chavez), και των μεγάλων Προέδρων της – του Chavez και του Maduro!

Και θέλω να το πω αυτό και θα το πω δυνατά, καθάρματα: Δεν με νοιάζει τι διαβατήριο κρέμεται από τη τσέπη μου, το Καράκας είναι πλέον η πρωτεύουσά μου και το Καράκας είναι αυτό που θα υπερασπιστούμε αν χρειαστεί. Επειδή στο Καράκας, θα αγωνιστούμε για την Αβάνα, τη Χαράρε και το Γιοχάνεσμπουργκ, για το Κάιρο και την Καλκούτα, για τα μικροσκοπικά Έθνη – ατόλλες στον Ειρηνικό Ωκεανό, για το Ανόι, για το Πεκίνο, ακόμα και για τη Μόσχα, την Ασμάρα, τη Λα Παζ, τη Βακοαραίσο, την Κίτο, τη Μανάγκουα και για τόσα πολλά από τα ανεξάρτητα μέρη που αγαπούν την ελευθερία σε αυτό τον υπέροχο κόσμο.

Οι βιαιότητες στις οποίες επιδίδονται οι λεγόμενοι «διαδηλωτές» στο Καράκας πρέπει να σταματήσουν αμέσως κι άν είναι απαραίτητο, δια της βίας.

«Η αντιπολίτευση» χρηματοδοτείται από το εξωτερικό, όπως έχει χρηματοδοτηθεί κατά το παρελθόν και τώρα, στην Κίνα, στην Ανατολική Ευρώπη, στη Συρία, στην Ουκρανία και στην Ταϊλάνδη, χρηματοδοτείται όπως και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, όπου η Δύση δεν κατόρθωσε να αφαιρέσει εύκολα από τις «επαναστατημένες» χώρες όλα τους τα πλούτη, κρατώντας τις παράλληλα ταπεινωμένες και γονατισμένες.

Καθώς σχεδιάζετε το επόμενο βήμα σας Πρόεδρε κ.Nicolas Maduro, καθώς η Βενεζουέλα αιμορραγεί ξανά, καθώς κανένας από μας δε γνωρίζει τι θα ξημερώσει αύριο, φεύγω από την Ινδονησία και πετώ προς την Ταϊλάνδη (προς το παρόν,  αλλά σύντομα ενδέχεται να αλλάξω προορισμό).

Η Ταϊλάνδη δεν είναι Βενεζουέλα, αλλά η κυβέρνηση εκεί παρείχε δωρεάν ιατρική περίθαλψη, δωρεάν Παιδεία και άλλες βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν υποστηρίζοντας την πρόοδο. Την υποστήριξαν για χρόνια, μέσω των εκλογών.

Όμως επενέβησαν οι ελίτ και ο στρατός. Εκδηλώθηκε πραξικόπημα και σήμερα υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν πως «δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε το λαό», αλλιώς θα ψηφίζει για πάντα αυτή την κυβέρνηση, δηλαδή: την πρόοδο.

Η Δύση είναι σταθερά πίσω από τις ελίτ και εναντίον της προόδου. Οι φεουδάρχες ηγέτες Thai είναι πλήρως αξιόπιστοι για την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, ακόμη και το Τόκιο. Είναι επειδή οι ψυχές τους είναι παντελώς ξεπουλημένες, επειδή δεν ένιωσαν καθόλου ντροπή κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Συμμετείχαν πλήρως στην φρικτή σφαγή των λαών του Βιετνάμ, του Λάος και της Καμπότζης και δολοφόνησαν ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους, επαναστάτες, κομμουνιστές και φοιτητές.

Η Δύση είναι ευχαριστημένη όταν τέτοιοι δικτάτορες κρατούν τα ηνία της εξουσίας. Θα ήθελαν ανθρώπους όπως ο Duvalier, ο Trujillo, ο Videla και ο Pinochet – και ισοδύναμούς τους – σε όλες τις ηπείρους και σε κάθε χώρα.

Στην Ταϊλάνδη υποστηρίζουν τώρα την «αντιπολίτευση», όπως ακριβώς υποστήριξαν την «αντιπολίτευση» στη Χιλή πριν από το 1973 ή πριν από τα γεγονότα της πλατείας Tiananmen στην Κίνα. Όπως ακριβώς υποστηρίζουν αυτή τη στιγμή την «αντιπολίτευση» στη Βενεζουέλα! Ό, τι μπορεί να βλάψει ή να καταστρέψει μια επαναστατημένη χώρα, κομμουνιστική ή μη-ευθυγραμμισμένη!

Δεν έχει σημασία πόσα εκατομμύρια θα πεθάνουν κατά τη διαδικασία. Εφ ‘όσον μια εξέγερση ή μία μάχη για ανεξαρτησία μπορεί να συνθλιβεί, ο Δυτικός ιμπεριαλισμός και η νεο-αποικιοκρατία θα θυσιάσει οποιοδήποτε αριθμό ανθρώπινων ζωών, ειδικά τις ζωές εκείνων των «un – λαών», για να δανειστώ από το οργουελικό λεξικό.

Αναχωρώ σύντομα από την Ινδονησία, σύντροφε τον Πρόεδρε Maduro. Η Ινδονησία είναι η χώρα για την οποία έχω γράψει βιβλία κι έχω γυρίσει ταινίες, συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατης ταινίας για το κανάλι Telesur.

Κι εδώ επίσης, η Δύση αντιπαθούσε τον προοδευτικό Πρόεδρο Sukarno που ούρλιαζε στο πρόσωπο του πρέσβη των ΗΠΑ: «Στο διάολο με την βοήθειά σας!» Ο Sukarno ήταν ένας από τους ιδρυτές του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Κάποιοι θα τον αποκαλούσαν «ο Ασιάτης Chavez», και δεν θα έπεφταν πολύ έξω.

Κι έτσι το 1965, η Δύση συνεργάστηκε με τοπικά στελέχη του στρατού και της εκκλησίας, παρέχοντάς τους καταλόγους με τα ονόματα εκείνων που έπρεπε να θανατωθούν. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα από τα πιο αιματηρά πραξικοπήματα στην ανθρώπινη ιστορία: Μεταξύ ενός και τριών εκατομμυρίων κομμουνιστές, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, καθηγητές και άνθρωποι που ανήκαν στην Κινεζική μειονότητα σφαγιάστηκαν. Ο Πολιτισμός καταστράφηκε. Η σπονδυλική στήλη της χώρας συνετρίβη. Είναι συντετριμμένη ακόμη και τώρα. Είναι ένα τρομερό, ένα τρομακτικό θέαμα!

Τώρα η Ινδονησία είναι μια δουλοπρεπής, αηδιαστική χώρα, διεφθαρμένη και οικονομικά και ηθικά. Ο λαός της βρίσκεται εκεί μόνο για να παρέχει στις πολυεθνικές εταιρείες και τις τοπικές «ελίτ» τις πρώτες ύλες και χαμηλής ποιότητας φθηνό και αγράμματο εργατικό δυναμικό.

Είναι ακριβώς αυτό στο οποίο η Δύση θέλει να μετατρέψει τη Βενεζουέλα σε μία Ινδονησία της Λατινικής Αμερικής, ή κάτι ακόμη πιο τρομακτικό, τη Λατινική έκδοση της Αφρικανικής ιστορίας τρόμου – της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό.

Τα πλούτη της Βενεζουέλας κάτω και πάνω από το έδαφος, είναι τόσο πολλά, η γή της τόσο εύφορη, τα δάση της ατέλειωτα. Οι ξένες εταιρείες και οι κυβερνήσεις από το Βορρά απλά δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις άθλιες επιθυμίες τους, αδυνατούν να χαλιναγωγήσουν την απληστία τους.

Η Δύση, βέβαια, δεν λέει: «Θα σας κλέψουμε και θα σας βιάσουμε». Τραγουδά σουξεδάκια για ελευθερία και δημοκρατία. Αλλά ο καθένας στη Βενεζουέλα που θέλει να ξέρει τι θα συμβεί στη χώρα τους αν αναλάβει την εξουσία η «αντιπολίτευση», θα πρέπει να πάει στην Ινδονησία και να δεί με τα μάτια του. Ή θα πρέπει τουλάχιστον να θυμηθεί τι συνέβη στην Χιλή του 1973, επειδή στη Χιλή, οι ΗΠΑ αναπαρήγαγαν τη φρίκη της Ινδονησίας.

Είναι όλα συνδεδεμένα και αλληλένδετα σύντροφοι, αν και τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν θέλουν να γνωρίζουν απολύτως τίποτε από αυτά.

Η Βενεζουέλα πρέπει να αντεπιτεθεί! Είναι υπό πολιορκία και είστε εκλεγμένος δημοκρατικά κύριε Πρόεδρε. Έχετε μια εντολή και την υποχρέωση να υπερασπιστείτε το λαό σας.

Έχω εργαστεί σε σχεδόν εκατόν πενήντα χώρες. Και έχω δει τη φρίκη των χωρών που έπεσαν στα χέρια των δυτικών σφετεριστών: Άμεσα ή έμμεσα. Έχω εργαστεί σε διαφορετικές αλλά τσακισμένες περιοχές, όπως η Παραγουάη, η Ονδούρα, η Αίγυπτος, το Μπαχρέιν, η Κένυα, η Ουγκάντα​​, οι Φιλιππίνες, η Ινδονησία, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και τα νησιά Μάρσαλ.

Οι χώρες τιμωρούνται τόσο συχνά λόγω των μεγάλων τους ηγετών!

Στο Κονγκό, ο Patrice Lumumba αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στη σίτιση των παιδιών της ηπείρου, να αξιοποιήσει τον τεράστιο πλούτο της χώρας του για το καλό των πολιτών του. Περιφρόνησε την αποικιοκρατία και κατήγγειλε επανειλημμένα τους πρώην αποικιοκράτες (οι Βέλγοι δολοφόνησαν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους στο Κονγκό κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λεοπόλδου του 2ου) και τη νεο-αποικιακή κλίκα. Και δολοφονήθηκε όταν οι Βέλγοι, οι Βόρειο – Αμερικανοί, οι Βρετανοί και άλλοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και αποφάσισαν ότι «τέτοια συμπεριφορά» δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.

Σήμερα η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, χώρα που κατέχει μερικές από τις μεγαλύτερες φυσικές πηγές πλούτου σε αυτόν τον πλανήτη, έχει το χαμηλότερο «Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης». Οι βάρβαροι σύμμαχοι της Δύσης στην Αφρική – η Ρουάντα και η Ουγκάντα ​​- λεηλατούν τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό από το 1995, εξ ονόματος των δυτικών εταιρειών και κυβερνήσεων. Μέχρι τώρα περίπου οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πεθάνει. Γύρισα μια ταινία γι ‘αυτό. Περιττό να πω πως κανείς στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ δεν θέλει να τη δει!

Όλα γίνονται εξ αιτίας του κοβάλτιου, των διαμαντιών, του ουράνιου και του χρυσού. Αλλά γίνονται επίσης, αναμφισβήτητα, εξ αιτίας του ότι το Κονγκό ξεσηκώθηκε τόσο περήφανα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην ξένη καταπίεση. Η αυτοκρατορία σχεδόν ποτέ δεν συγχωρεί!

Η αυτοκρατορία δεν συγχώρησε ποτέ τη Γιουγκοσλαβία, άλλο ιδρυτικό μέλος του Κινήματος των Αδεσμεύτων, κομματιάζοντάς την και πνίγοντάς την στο αίμα. Ποτέ δεν συγχώρεσε τη Ρωσσία, υποστηρίζοντας τον φοβερό  και αλκοολικό Boris Yeltsin στην αποφασισμένη του προσπάθεια να καταστρέψει ότι είχε απομείνει από τη Σοσιαλιστική Ένωση Σοβιετικών Δημοκρατιών και με τη δολοφονία χιλιάδων Ρωσσικού λαού κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Ρωσσικού «Λευκού Οίκου».

Ποτέ δεν συγχώρεσε την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα, ή τη Ζιμπάμπουε.

Ο κατάλογος συνεχίζεται, και είναι ατελείωτος.

Παρακαλώ, μην επιτρέψετε να συμβεί αυτό στη Βενεζουέλα!

Ο Allende, ο Sukarno και άλλοι, έπεσαν και μαζί τους έπεσαν και οι χώρες τους, διότι υπέθεσαν πως, παρότι η Δύση δολοφόνησε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο για πολλούς αιώνες, δεν ήταν στην πραγματικότητα τόσο βάναυση σε αυτήν την εποχή και θα έδειχνε τουλάχιστον έλεος σε πόλεις όπως το Σαντιάγκο ή η Τζακάρτα.

Στη συνέχεια, όταν εκατομμύρια Ινδονήσιες είχαν υποστεί ομαδικό βιασμό, όταν τα στήθη τους ακρωτηριάστηκαν, όταν τα θύματα έπρεπε να σκάψουν τον τάφο τους πριν από τη θανάτωση … όταν Χιλιανές βιάστηκαν από σκυλιά, υπό την εποπτεία «αγγλόφωνων ανακριτών» καθώς και παλιών Γερμανών Ναζί από την Colonia Dignidad (σ. Π/Β: πρόκειται για τη Βίλλα Baviera, καταφύγιο ναζί εγκληματιών και άντρο βασανιστηρίων, παιδοφιλίας και πλήθους άλλων φρικαλεοτήτων, όπου θεωρείται πως κατέφυγε ο Josef Mengele), όταν άνθρωποι είχαν «εξαφανιστεί», βασανιστεί, ριχθεί ζωντανοί από τα ελικόπτερα … Κύριε Πρόεδρε, ήταν πολύ αργά … πολύ αργά για μάχη!

Είδα πολλά. Ως πολεμικός ανταποκριτής, ως άνθρωπος που έψαχνε για την αλήθεια σε όλες τις ηπείρους, γράφοντας για τις περισσότερο κατεστραμμένες πόλεις και Έθνη, κατόρθωσα να απορροφήσω τόσο πολύ πόνο και δυστυχία, ώστε να ελπίζω πως έχω τουλάχιστον το δικαίωμα να γράψω αυτό το γράμμα, αυτή την έκκληση και να σας προτρέψω: «Μην επιτρέψετε να συμβεί αυτό στη Βενεζουέλα.»

Η «αντιπολίτευση» δεν θα σταματήσει – θα φτάσει μέχρι το τέλος αν της επιτραπεί. Έχουν εμπλακεί σε μια εκστρατεία παραπληροφόρησης, ύποπτα παρόμοια με εκείνη που προηγήθηκε της «11/9» στη Χιλή, το 1973. Οι «απεργίες» και η «ανασφάλεια» είναι επίσης παρόμοιες με εκείνες που προκλήθηκαν στη Χιλή και την Ινδονησία πριν από τα πραξικοπήματα που εκδηλώθηκαν εκεί. Και όπως κι αλλού, στη Βενεζουέλα, υπάρχει επίσης μια ομάδα  «οικονομολόγων» και «επιχειρηματιών», έτοιμη να αναστρέψει την πορεία της χώρας, αμέσως μόλις πετύχει η αντεπανάσταση.

Η «αντιπολίτευση» σε εσάς είναι μεγάλη επιχείρηση! Δεκάδες εκατομμύρια δολάρια δίνονται στα ταμεία της από εκείνους που θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Βενεζουέλας… της Κούβας… του Ιράν, της Κίνας, της Βολιβίας, του Ισημερινού, και τόσων άλλων χωρών …

Αλλά η Βενεζουέλα είναι πλέον τόσο ψηλά, ίσως στην κορυφή, στον κατάλογο των στόχων της Δυτικής μαφίας.

Στο πρόσφατο άρθρο μου: «Πώς η Δύση κατασκευάζει αντιπολευτικά κινήμματα », έδωσα έναν κατάλογο των χωρών όπου όλα αυτά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή – μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν τις τοπικές συμμορίες για να ανατρέψουν εντελώς νόμιμες κυβερνήσεις, μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζουν τα συμφέροντα των λαών τους.

Κύριε Πρόεδρε, η χώρα σας η Βενεζουέλα  είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα όμορφο μέρος που κατοικείται από γενναίους ανθρώπους. Είναι επίσης ένα σύμβολο της ελπίδας, και όπως μου είπε κάποτε ο Eduardo Galeano στο Μοντεβιδέο: «Το να κλέψεις την ελπίδα είναι χειρότερο από τη δολοφονία ενός ανθρώπου».

Μην τους αφήσετε να πνίξουν αυτήν την ελπίδα: Την ελπίδα του λαού της Βενεζουέλας, και την ελπίδα εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο.

Αν πρέπει να πολεμήσετε, παρακαλώ πολεμήστε! Και εμείς θα σας ενωθούμε μαζί σας, πολλοί από εμάς θα το πράξουμε. Διότι αυτό που ξεκίνησε ο προκάτοχός και φίλος σας Hugo Chavez είναι αυτό που επιθυμούν και ονειρεύονται δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.

Η Βενεζουέλα, η δική σας Βενεζουέλα και η δική μου Βενεζουέλα, έδωσε δωρεάν βιβλία στους φτωχούς, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, Παιδεία και στέγη για όλους τους άπορους ανθρώπους. Όχι ως ένα είδος φιλανθρωπίας, αλλά ως κάτι που τους αξίζει, ως κάτι στο οποίο έχουν δικαίωμα. Η Βενεζουέλα δημιούργησε μέσα μαζικής μεταφοράς, βιβλιοθήκες, υπηρεσίες φροντίδας για τα παιδιά για να βοηθήσει τις εργαζόμενες μητέρες, εκεί που παλαιότερα βασίλευμε μόνο η μιζέρια και η γύμνια. Η Βενεζουέλα μόρφωσε και ενέπνευσε μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς της γης. Στάθηκε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, επαναπροσδιόρισε, μαζί με την Κούβα, τι είναι η «καρδιά» και τι το «θάρρος».

Τώρα, η Βενεζουέλα μας δεν μπορεί να αποτύχει. Δεν μπορεί να αποτύχει. Είναι πάρα πολύ μεγάλη, πάρα πολύ σημαντική. Ίσως η επιβίωση του ανθρώπινου είδους εξαρτάται από την επιβίωση της Βενεζουέλας και των χωρών που σχετίζονται με αυτή.

Μετά το θάνατο του Hugo Chavez, ή όπως πολλοί πιστεύουν, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του, επισκέφθηκα το κανάλι Telesur στο Καράκας. Στο κέντρο της πόλης υπήρχε μια φωτογραφία του Chavez, ιδρωμένου, ξεκάθαρα καταπονημένου από τη χημειοθεραπεία, αλλά με τη γροθιά του σφιγμένη: «Εδώ, κανείς δεν παραδίνεται!»

Και σε μικρή απόσταση με τα πόδια, υπήρχε μια άλλη αφίσα που έδειχνε μόνο ένα λεκέ από αίμα σε λευκό φόντο. «Ο Τσάβες από την καρδιά του», έγραφε. Ο Chavez υιοθετούσε μετά θάνατον τον Maduro.

Πρόεδρε Maduro, ας υπερασπιστούμε τη Βενεζουέλα μας! Παρακαλώ ας μην αφήσουμε αυτή την επανάσταση να αποτύχει. Ας το κάνουμε με τη λογική και με τη βία! Ας το κάνουμε για κάθε μικρό χωριό που καταστράφηκε από τους κηφήνες, για τα παιδιά που πεθαίνουν από το απεμπλουτισμένο ουράνιο, για τους «5 Κουβανούς». (σ.Π/Β: πρόκειται για Κουβανούς πράκτορες που παρακολουθούσαν ομοεθνείς τους πράκτορες των Αμερικανών στο Μαϊάμι, συνελήφθησαν για κατασκοπεία το 1998 και βρίσκονται φυλακισμένοι στις ΗΠΑ) Για όσους έχασαν τη ζωή τους από τη φρίκη του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, στο Κονγκό, στην Αγκόλα, στο Βιετνάμ, στο Λάος, στην Ινδονησία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Χιλή, και σε δεκάδες άλλες κατεστραμμένες χώρες.

Ας υπερασπιστούμε τη Βενεζουέλα για το καλό της ανθρωπότητας. No pasaran! Αυτή τη φορά, ας εξασφαλίσουμε ότι δεν θα επιτραπεί να προχωρήσουν οι φασιστικές δυνάμεις!

.

Ο Andre Vltchek είναι μυθιστοριογράφος, σκηνοθέτης και ερευνητής δημοσιογράφος. Έχει καλύψει δημοσιογραφικά πολέμους και συγκρούσεις σε δεκάδες χώρες. Η συζήτησή του με τον Νόαμ Τσόμσκι για τη Δυτική τρομοκρατία είναι υπό εκτύπωση. Το πολιτικό του μυθιστόρημα «Point of No Return» τώρα εκ νέου επεξεργασμένο και διαθέσιμο. Το «Oceania» είναι το βιβλίο του για τον Δυτικό ιμπεριαλισμό στο Νότιο Ειρηνικό. Το προκλητικό του βιβλίο για την μετα-Σουχάρτο Ινδονησία και το μοντέλο φονταμενταλιστικής αγοράς ονομάζεται «Ινδονησία – Το αρχιπέλαγος του Φόβου«. Έχει μόλις ολοκληρώσει το ντοκιμαντέρ, «Ρουάντα Gambit» για την ιστορία της Ρουάντα και τη λεηλασία του Κονγκό. Μετά από διαβίωση για πολλά χρόνια στη Λατινική Αμερική και την Ωκεανία, ο Vltchek σήμερα ζεί και εργάζεται στην Ανατολική Ασία και την Αφρική. Είναι προσβάσιμος μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας, ή του λογαριασμού του στο Twitter.

.

Για τη μετάφραση: Πετροβούβαλος

.