Η «μαύρη τρύπα» του πολιτικού συστήματος

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

.

Ο πολιτικός χώρος μεταξύ Σύριζα και ακροδεξιάς αποτελεί σήμερα το μεγάλο κενό του πολιτικού σκηνικού. Διότι είναι ο χώρος που καλύπτουν οι δύο μεγάλες ιστορικές παρατάξεις της Δεξιάς και του Κέντρου. Αυτές τις παρατάξεις εξέφραζαν τις τελευταίες δεκαετίες και μέχρι πρόσφατα η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ο εκφυλισμός και η δραματική συρρίκνωση των δύο αυτών κομμάτων οφείλεται ακριβώς στην εγκατάλειψη της παραδοσιακής πολιτικής φυσιογνωμίας τους και στην προδοσία των ψηφοφόρων τους.

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του Σαμαρά πρόδωσε την σταθερή κοινωνική της βάση, ήτοι τους επιχειρηματίες, τα μεσαία και μικροαστικά στρώματα, τους συνταξιούχους και υπαλλήλους, καθώς και τους στρατιωτικούς και αστυνομικούς, κατακρεουργώντας τους μισθούς και τις συντάξεις τους και λεηλατώντας τις οικονομίες τους. Στους δε αγρότες, που παραδοσιακά κινούνται συντηρητικά, φορολόγησε τα αγροτεμάχια, ακόμα και τις στάνες! Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν βέβαια η επίθεση κατά της ακίνητης περιουσίας, που στέρησε από το κόμμα αυτό τον χαρακτήρα του εγγυητή του αστικού καθεστώτος και το εξομοίωσε με τους «κομμουνιστές που θα μας πάρουν τα σπίτια», δηλαδή το βασικό επιχείρημα της Δεξιάς επί δεκαετίες.

Το ΠΑΣΟΚ είχε εγκαταλείψει ήδη επί Σημίτη τον ρόλο του «υπερασπιστή των αδυνάτων» και τους παραδοσιακούς του συμμάχους, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα και τους «μη προνομιούχους». Την τελευταία δεκαετία λειτούργησε περισσότερο ως εκφραστής πελατειακών δικτύων και όργανο διαπλεκομένων συμφερόντων. Η πλήρης προσχώρησή του στο Μνημόνιο υπήρξε η τελευταία πράξη της πολιτικής του εξαφάνισης.

Αλλά η τεράστια εκλογική μάζα των ψηφοφόρων των δύο αυτών κομμάτων υπάρχει. Ένα μέρος της ( τόσο νεοδημοκράτες όσο και πασόκοι) ψήφισε, υπό το κράτος του εκβιασμού, τον Σαμαρά στις δεύτερες εκλογές του 2012. Ελάχιστοι το ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι ψήφισαν ΑΝΕΛ, ΧΑ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται σαφώς για περιστασιακές επιλογές, και όχι για οριστική πολιτική και ιδεολογική μετακίνηση. Στην ουσία, ο μεγάλος κεντροδεξιός χώρος παραμένει πολιτικά άστεγος.

Αυτό φυσικά δεν είναι απλό. Ο χώρος αυτός, που καλύπτει το Κέντρο και την Δεξιά, αποτελεί την σπονδυλική στήλη της ελληνικής πολιτικής ζωής. Από τον χώρο αυτόν παράγονται οι κυβερνήσεις και οι επιφανείς πολιτικές προσωπικότητες. Η απουσία ισχυρής πολιτικής έκφρασης αυτού του κόσμου οδηγεί στην αποσταθεροποίηση και στην άνοδο ακραίων δυνάμεων, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα.

Η ανασύνθεση αυτού του χώρου δεν θα γίνει βέβαια με τα φθαρμένα υλικά του παρελθόντος. Πρόσωπα με φαύλο και παλαιοκομματικό προφίλ, αν επιχειρήσουν να εμφανισθούν ως «ανανεωτές» και «σωτήρες της παράταξης», θα απορριφθούν αμέσως από το εκλογικό σώμα, και μάλιστα θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού. Η εποχή μας δεν σηκώνει πιά Μαυρογυαλούρους. Ούτε ο ελληνικός λαός δέχεται πλέον να εξαπατηθεί από ανεύθυνους δημαγωγούς τρίτης διαλογής.

Αλλά και δήθεν νέα πρόσωπα, που προέρχονται από την…ΚΝΕ ή από…μαοϊκές και τροτσκιστικές οργανώσεις και που κατέλαβαν επί Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά στην ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και επί Γιώργου Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ ανώτατα αξιώματα, είναι εντελώς αδύνατον να γίνουν αποδεκτοί από την ελληνική κοινωνία.

Διότι η κρίση άλλαξε τα κριτήρια, και τώρα ο Ελληνικός λαός δεν θέλει πιά ρουσφετολόγους πολιτικάντηδες, αλλά ισχυρούς και ακέραιους ηγέτες, ικανούς να αγωνισθούν για μία νέα Ελλάδα.

Δημοσιεύθηκε στην πρωινή εφημερίδα “Kontra News” την Τρίτη, 21.1.2014.

* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.

Πηγή: Αντίβαρο