Τα Θαυμαστά Επιτεύγματα της Οικο – Προπαγάνδας

εικόνα από: richgibson.com

Του James F. Tracy

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του τι μπορεί να θεωρηθεί ως προπαγάνδα είναι πολύ πιο ακαθόριστο από εμφανές. Όταν ένας ολόκληρος πολιτισμός ή ένας τρόπος ζωής πρόκειται να αλλάξει σημαντικά η δοκιμασμένη και αληθινή μέθοδος της «επανάληψης ενός ψέματος μέχρι να γίνει αλήθεια» πρέπει να λάβει χώρα σε μια περίοδο πολλών ετών και με διαφορετικούς τρόπους για να πιάσει τόπο και να αλλάξει τις ίδιες τις παραδοχές και πεποιθήσεις ενός λαού.

Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερης ζωτικής σημασίας για την προσέγγιση της ελίτ στην κοινωνία – τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως «πιο έξυπνος από τον μέσο άνθρωπο» και ως εκ τούτου αδιαπέραστους στις απλές εκκλήσεις και στην κατήχηση.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η ατζέντα που υποστηρίζεται από την ισχυρή παγκόσμια ελίτ η οποία αναγνωρίζεται με ονομασίες όπως «κλιματική αλλαγή» και «βιωσιμότητα». Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών στην Πέμπτη Έκθεση Αξιολόγησης για την Κλιματική Αλλαγή που κυκλοφόρησε στις 27 Σεπτεμβρίου του 2013, ήρθε υπερπλήρης με μία σωρεία νομιμοφανών χαρακτηρισμών του τύπου «επιστημονική», «ακαδημαϊκή», «έγκυρη», «επιθεωρημένη από ομοτίμους». Ονομαζόμενη επίσης η «Η Κλιματική Βίβλος», τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι διαμορφωτές της πολιτικής, την θεωρούν ως «επιτακτική» και «ο χρυσός κανόνας» της κλιματικής επιστήμης. Το κοινό έχει ενημερωθεί ότι τα πορίσματα του εν λόγω επίσημου φορέα είναι πλέον σαφή όσο ποτέ άλλοτε: «η ανθρώπινη επίδραση υπήρξε η κυρίαρχη αιτία της παρατηρούμενης θέρμανσης από τα μέσα του 20ου αιώνα». [1]

Μεταξύ των πιο κραυγαλέων υποκινητών του δόγματος της κλιματικής αλλαγής της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (ΔΕΚΑ – IPCC, intergovernmental panel on climate change) είναι τα χρηματοδοτούμενα από το ίδρυμα, μη φορολογούμενα, προοδευτικά-αριστερά μέσα ενημέρωσης που μαζί με την συντροφιά των ομοίως αφορολόγητων, χρηματοδοτούμενων από το ίδρυμα περιβαλλοντικών οργανώσεων, υποστηρίζουν και δημοσιοποιούν τη θεωρία του CO2 – βάσει της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής (ΑΚΑ – ACC, anthropogenic climate change). [2] Αυτοαποκαλούμενα ως «ανεξάρτητα», «ερευνητικά», ακόμη και «εκπαιδευτικά», τα λεγόμενα «εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης» κάνουν τα στραβά μάτια στον σοβαρό έλεγχο της εξαιρετικά αμφίβολης «επιστημονικής» αναθεώρησης της κλιματολογικής λογοτεχνίας της ΔΕΚΑ και των επιπτώσεών της σε μία σειρά φιλόδοξων προγραμμάτων και πολιτικών που εισάγονται ύπουλα σε όλον τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, πολλά από τα οποία σπάνια περνούν από δημοψήφισμα. Σκεφτείτε «έξυπνο δίκτυο» και «έξυπνη ανάπτυξη».

Κάποιες λογικές ερωτήσεις αυτών των φαινομενικά ανεξάρτητων οργάνων θα μπορούσαν να είναι, «Πώς η ΔΕΚΑ παράγει τα πορίσματά της;» και «Ποιός επωφελείται;» Αντ’ αυτού, υπάρχει μια σχεδόν αυτόματη αντίδραση εμπιστοσύνης και υποστήριξης προς την ομάδα των Ηνωμένων Εθνών από τους συντάκτες της προοδευτικής αριστεράς και το αναγνωστικό κοινό για την υποτιθέμενη αντικειμενική και σχολαστική επανεξέταση της βιβλιογραφίας στην κλιματική αλλαγή.

Από τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο του 2013 αυτά τα προοδευτικά δίκτυα δημοσιεύσαν δεκάδες άρθρα και σχόλια τα οποία διαφήμιζαν ολόψυχα την έκθεση της ΔΕΚΑ. Για παράδειγμα, το Truthout.org δημοσίευσε 25 άρθρα, το Alternet.org 40, το MotherJones.com 38, και το DemocracyNow.org 11.

Αυτά, συχνά παρουσιάζονται με ζοφερά πρωτοσέλιδα που τονίζουν τις επείγουσες εκκλήσεις των δημοσιοποιήσεων της ΔΕΚΑ. Για παράδειγμα, «Οι Διεθνείς Επιστήμονες Προειδοποιούν Ότι οι Αρνητές του Κλίματος Ενεργοποιούν την Αυτοκτονία της Γης» (Truthout, 13.09.13), «6 Τρομακτικά Συμπεράσματα στη Νέα Έκθεση του ΟΗΕ για το Κλίμα» (Mother Jones, 27.09.13)», «Νέο ρεκόρ των Αερίων του Θερμοκηπίου στην Ατμόσφαιρα: Ηνωμένα Έθνη», (Alternet, 1.11.13), και «Η Αφρική Ωθείται πιο Κοντά στη Φωτιά: Οι Αφρικανοί Λένε ότι η Ήπειρος δεν Μπορεί να Περιμένει για την Κλιματική Δράση» (Democracy Now 22.11.13).

Η άκριτη υπεράσπιση της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη από τη ΔΕΚΑ έχει επεκταθεί εκτός των πρωτοσέλιδων και στην κριτική των μέσων ενημέρωσης. Τον Δεκέμβριο για παράδειγμα, το προοδευτικό Δικαιοσύνη και Ακρίβεια στην Πληροφόρηση [Fairness & Accuracy in Reporting – FAIR] παρατήρησε ότι το ελεγχόμενο από τις εταιρείες δίκτυο δελτίων ειδήσεων απέτυχε να συνδέσει τον «ακραίο καιρό» με την «υπερθέρμανση του πλανήτη» «τους πρώτους εννέα μήνες του 2013». Το FAIR παρατήρησε,

«υπήρχαν 450 αναφορές 200 λέξεων ή παραπάνω οι οποίες κάλυψαν το θέμα του ακραίου καιρού: πλημμύρες, δασικές πυρκαγιές, ανεμοστρόβιλοι, χιονοθύελλες, τυφώνες και καύσωνες. Αλλά από αυτό το σύνολο, μόνο ένα μικρό κομμάτι – 16 αναφορές, ή αλλιώς το 4 τοις εκατό του συνόλου – ανέφεραν τις λέξεις «κλιματική αλλαγή», «υπερθέρμανση του πλανήτη» ή «αέρια του θερμοκηπίου». [3]

Αυτό που δεν έχει αναφερθεί είναι το γεγονός ότι όλα αυτά τα περιστατικά «ακραίων καιρικών φαινομένων» έχουν έναν κοινό παρονομαστή που το FAIR και τα εταιρικά και προοδευτικά μέσα ενημέρωσης ομοίως, συνεχώς παραβλέπουν: τον ήλιο. Όπως εξηγεί ο κλιματολόγος Δρ Tim Ball (εδώ στο 35:00) του πανεπιστήμιου Winnipeg, «το σημείο αναφοράς» της ΔΕΚΑ μέσω του οποίου ξεκινά για να παράγει τα πορίσματά της αποκλείει τον ήλιο και πολλές από τις αποδεδειγμένες ατμοσφαιρικές επιδράσεις του ως παράγοντες της αύξησης της θερμοκρασίας και της ψύξης του κλίματος της γης. [4] Επομένως, δεν είναι καθόλου έκπληξη που περιθώριοποιημένες ή ανύπαρκτες αιτίες της «κλιματικής αλλαγής» – όπως οι μικροσκοπικές μεταβολές των ατμοσφαιρικών αερίων –  επισημαίνονται με μεγάλη ανησυχία από τη ΔΕΚΑ και τους υποστηρικτές της.

Παρά τις πολύ πιο σαφείς και επιτακτικές επιστημονικές εξηγήσεις, η ιδέα των «εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα» θεωρείται η κύρια αιτία των φυσικών κλιματικών συμβάντων και έχει μετατραπεί σε κάτι σαν θρησκεία και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην προοδευτική-αριστερά όπου οι οπαδοί μηχανικά αποδέχονται την περίεργη ατζέντα  με τη δήθεν «επιστημονική» βάση, ενώ καταδικάζουν έντονα τους μη – πιστούς ως «αρνητές του κλίματος».

Όπως τεκμηρίωσε η Καναδή δημοσιογράφος Donna LaFramboise στην σημαντική της αποκάλυψη το 2011, το ακαδημαϊκό προσωπικό της ΔΕΚΑ τείνει στην πραγματικότητα να είναι επιστημονικό ταλέντο τρίτης ή τέταρτης κατηγορίας του οποίου οι οικο – πολιτικές θέσεις είναι απολύτως σύμφωνες με την ατζέντα της «έρευνας» της ΔΕΚΑ που πιέζει για ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Οι συγγραφείς της ΔΕΚΑ συχνά περιλαμβάνουν μεταπτυχιακούς φοιτητές της κλιματολογίας ακόμα και ακτιβιστές περιβαλλοντικών οργανώσεων όπως της Greenpeace και του World Wildlife Fund – πράγματι, πρόσωπα με μικρή έως και μηδαμινή επιστημονική κατάρτιση αλλά με σαφείς ατζέντες για προώθηση.

Η LaFramboise διαπίστωσε επίσης ότι το ένα τρίτο της βιβλιογραφίας που αξιολογήθηκε και παρατέθηκε από τη ΔΕΚΑ στην έκθεση του 2007 – και σε αντίθεση με τις διακηρύξεις του επικεφαλούς αρθογράφου Ragendra Pachauri – δεν ήταν καν αξιολογημένο από ομότιμους και σε πολλές περιπτώσεις περιλαμβάνονταν αναφορές από τα διαφημιστικά έντυπα που σχεδιάζονται και διανέμονται από περιβαλλοντικές και ακτιβιστικές οργανώσεις.

Αυτές οι ανήθικες και συμβιβαστικές σχέσεις δεν είναι δύσκολο να εξηγηθούν αν κάποιος αναγνωρίσει τη ΔΕΚΑ για αυτό που είναι στην πραγματικότητα –  ένας πανίσχυρος πολιτικός οργανισμός με πρωταρχικό στόχο την παραγωγή συναίνεσης και την επίτευξη μιας πολιτικής διακρατικής εναρμόνισης γύρω από το ασυνάρτητο κατασκεύασμα της ανθρωπογενούς άνθρακο – κεντρικής κλιματικής αλλαγής.

Το γεγονός ότι η ΔΕΚΑ είναι ικανή να διεξάγει ευθέως μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές απάτες στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθορίζοντας μακροχρόνιες κυβερνητικές πολιτικές και κινητοποιώντας φερόμενους διανοούμενους και «προοδευτικά» μέσα ενημέρωσης ως αφοσιωμένους στρατιώτες, δεν είναι ένα κατόρθωμα μικρής κλίμακας. Αντιθέτως, είναι ένα τεράστιο επίτευγμα στη σύγχρονη προπαγάνδα και στον έλεγχο της σκέψης που μας δίνει μια μικρή ιδέα για τις ισχυρές δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από μια πολύ πιο φιλόδοξη ατζέντα.

Σημειώσεις (στα αγγλικά)

[1] Intergovernmental Panel on Climate Change, “Human Influence on Climate Clear: IPCC Says,” Geneva Switzerland: World Meteorological Organization. The notion of “a 97% consensus” has itself become a common mantra for climate change fear mongering and grounds for labeling someone a “climate denier.” Yet there is limited evidence of any such consensus concerning ACC among climatologists. The oft-cited 2009 American Geophysical Union survey alleging a 98% consensus among scientists on ACC cannot sustain even modest scrutiny. See Larry Bell, “That Scientific Global Warming Consensus … Not!” Forbes.com, July 7, 2012, and “Global Warming Consensus Looking More Like a Myth,” Investors Business Daily, February 15, 2013. Another study held up as “proof” of scientific consensus, “Expert Credibility in Climate Change,” asserts only carefully qualified claims along these lines. “A broad analysis of the climate scientist community itself,” the authors point out, “the distribution of credibility of dissenting researchers relative to agreeing researchers, and the level of agreement among top climate experts has not been conducted and would inform future ACC discussions.” The brief paper assesses “an extensive data set of 1,372 climate researchers” to conclude that the scientific expertise and prominence of those who accept the IPCC’s ACC tenets surpass those who remain “unconvinced.” This begs the question, To what degree are the requisites of foundation funding related to espousing IPCC/ACC opinion? William R. L. Anderegg, James W. Prall, Jacob Harold, and Stephen H. Schneider, “Expert Credibility in Climate Change,” Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 2010.
[2] James F. Tracy, “The Forces Behind Carbon-Centric Environmentalism,” Global Research, November 12, 2013.
[3] “TV News and Extreme Weather: Don’t Mention Climate Change,” Fairness and Accuracy in Reporting, December 18, 2013. It might be added that corporate media and progressive-left counterparts uniformly fail to consider other possible causes of such unusual weather events, such as geoengineering and similar “environmental modification techniques” acknowledged by the US military and undertaken in many industrialized countries. See, for example, Michel Chossudovsky, “Climate Change, Geoengineering, and Environmental Modification Techniques,,” Global Research, November 24, 2013.
[4] Independent journalist James Corbett has published several insightful interviews with Tim Ball, available for download here.

Μετάφραση Φαίη.

ΠΗΓΗ: Memory Hole

Φωτογραφία από: richgibson.com