Τι χρειάζεται; Ένα εγερτήριο σάλπισμα!

Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

«Έχω για σε Πατρίδα μου, στα σπλάχνα, χαλασμό»  
Βαλαωρίτης

.

Ερωτώ: αν αύριο-μεθαύριο γίνουν εκλογές, το επιτρέψει η «Τριμερής», τι θα συμβεί;

Πρώτον: κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το παρδαλοειδές αυτό μόρφωμα, και θα έχουμε πρωθυπουργό του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος, κατά δήλωσή του, είναι άθεος, δηλαδή άφρων και, όπως μας κανοναρχεί ο Μακρυγιάννης,

“χωρίς θρησκείαν δεν υπάρχει αρετή, ηθική και πατριωτισμός. Γιατί κι η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν… και τότε λέγονται έθνη, όταν είναι στολισμένα με πατριωτικά αιτήματα, το εναντίον λέγονται παλιόψαθες των εθνών και βάρος της Γης».

Θα αντιτείνει κάποιος: Τις είδαμε τις προκοπές με αυτούς, που δεν διαλαλούσαν αθεία, τους πολιτικούς των…δοξολογιών.

Σωστό και συμφωνώ. Καλύτερα τους «γνήσιους» εκκλησιομάχους παρά τα κακέκτυπα, τα φαρισαϊκά σκύβαλα. Όμως είναι τόσο «βαριά» η κληρονομιά αυτού του τόπου-Ελλάδα το εικονοστάσι της Οικουμένης-που είναι διαστροφή και ιεροσυλία να κυβερνηθεί από ανθρώπους που χλευάζουν και απορρίπτουν την βασική και πολυτίμητη «συνιστώσα» της ιστορικής μας υπάρξεως: Την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δευτέρον: Επανεκλέγεται ο «μνημονιακός θίασος»: Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης (αποχώρησε, αλλά τίποτε δεν αποκλείει την επαναπρόσληψή του) συνεχίζουν απτόητοι το προσκύνημα και την πειθήνια υποταγή στο λυσσαμένο σκυλί του Βερολίνου.

Ταυτοχρόνως η Χρυσή Αυγή, με τους κορυβαντιώντες μοσχόμαγκες που την πλαισιώνουν, αυξάνει το ποσοστό της οπότε, σε περίπτωση που έχουμε ΣΥΡΙΖΑ, οδηγούμαστε σε εμφύλιο σπαραγμό. Ακροδεξιά και ακροαριστερά «τάγματα εφόδου» αλληλοσυγκρούονται. Μας αναμένει η ιστορική ευθανασία. «Εάν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά», μας προειδοποιεί ο Σολωμός, στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν (Λέγεται ότι ο Κάνιγκ, προτού συντάξει το πρωτόκολλο στα 1826, που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κράτος, είχε διαβάσει τον Ύμνο του Σολωμού.

Αν διάβαζαν όλοι αυτοί οι αγράμματοι νάνοι και αρλεκίνοι, που εκπορνεύουν την Πατρίδα μας, τον Ύμνο, και μάλιστα από την 141η ως την 150η στροφή του ποιήματος, δεν θα υπέγραφαν με τέτοια ευκολία την υποδούλωση της. Την πληροφορία για τον Κάνιγκ την αντλώ απο το βιβλίο του Ν. Κατραμή, «Νεκρολογία του Ποιητή», 1948, σελ. 306).

Το ερώτημα που εγείρεται είναι το εξής: Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι Έλληνες τι κάνουν; (Ο Εγγονόπουλος έλεγε: «Ξέρω ότι είμαι Ορθόδοξος, το πόσο Χριστιανός είμαι δεν το γνωρίζω«).

Θα ψηφίσουμε τον Σαμαρά (και τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη, αφού πάνε πακέτο) για να συνεχιστεί η διάλυση της Πατρίδας; Χαμένα πράγματα.

Τον ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα της αθείας, της εκκλησιομαχίας και της αφιλοπατρίας; καντιποτένια πράματα.

Να ψηφίσουμε Χρυσή Αυγή, τους νεοπαγανιστές; Αναπαύεται ένας Χριστιανός αντικρίζοντας Χρυσαυγίτες με μάτια που γυαλίζουν από οργή; Η λέξη «φανατικός» έχει θέση στην Εκκλησία του Χριστού; Από ανθρώπους από τους οποίους ξεχειλίζουν ο θυμός και το μίσος τι καλό μπορεί να βγει; «Ουδέν αισχρότερον θυμού, ουδέν ατιμώτερον, ουδέν δεινότερον, ουδέν αηδέστερον, ουδέν βλαβερώτερον» γράφει ο Άγιος Χρυσόστομος (Εις Πραξ. Όμιλ. 1Ε, 5, ΕΠΕ 15, 444).

Τι άλλο μένει; Το ΚΚΕ. Μπορεί Χριστιανός να ψηφίσει κόμμα που ακόμη υμνεί τους αιμοσταγείς Δέκιους και Διοκλητιανούς της Σοβιετικής Ένωσης;

Είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Το κόμμα αυτό το στηρίζουν και το πλαισιώνουν άνθρωποι με αγαθές προθέσεις, όμως ακολουθεί την μοίρα πολλών άλλων, που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια, δημιουργημένα από «αντάρτες» των μεγάλων κομματικών σχηματισμών. Μία δύο εκλογές και ξεβάφουν.

Το ερώτημα παραμένει και εντείνεται πριν από τις εκλογές: Τι ψηφίζουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί;

Στις προηγούμενες εκλογές οι ψήφοι των πολιτών, οι περισσότεροι, που έχουν αναφορά στην Πίστη και την Πατρίδα, πλην των παραδοσιακών κομμάτων της συμφοράς, κατευθύνθηκαν, οι εναπομείναντες, σε τρία κόμματα: τους Ανεξάρτητους Έλληνες, την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» και τον «Σύνδεσμο Εθνικής Ενότητας», που ίδρυσαν απόστρατοι αξιωματικοί.

Και τα δύο τελευταία απαρτίζονται από πολύ αξιόλογους ανθρώπους, που, πραγματικά, τους διακρίνει η ανιδιοτέλεια, η αγωνία για το μέλλον της Πατρίδος, που σιχάθηκαν «αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε». Εν ολίγοις με πίστη και φιλοπατρία. Τα ποσοστά τους, όμως, στις εκλογές ήταν πολύ χαμηλά. Οι αιτίες πολλές. Το σάπιο και πουλημένο σύστημα, το οποίο υποστυλώνεται από τις τηλεοπτικές αναθυμιάσεις, δεν επιτρέπει να προβληθούν κόμματα με υγιείς αρχές.

Η γνωστή συνταγή: Εξόντωση διά της γραφικότητος.

Άρα, κάτι πρέπει να γίνει. Άθεοι, προδότες, Μασώνοι, οικουμενιστές, εκκλησιομάχοι, τσαρλατάνοι και σαλταδόροι αλωνίζουν την Πατρίδα και εμείς, οι Ορθόδοξοι Έλληνες τι κάνουμε;

Τίποτε;

Τρώμε τις σάρκες μας. Κουβέντες, συζητήσεις, σχέδια, ρυάκια πολλά αλλά πουθενά ορμητικό ποτάμι ή η ισχύς εν τη ενώσει, που θα παρασύρει τα σκουπίδια, τα άδεια κονσερβοκούτια του κομματισμού. Κι όμως είμαστε πολλοί. Δεν χάθηκε το παν.

Υπάρχουν λαμπροί, ανεπίληπτοι, ορθόδοξοι ιερείς με ζώσες ενορίες και χιλιάδες πνευματικά παιδιά. Υπάρχουν, ευάριθμοι μεν, αλλά δυναμικοί επίσκοποι, με τόλμη και αρετή, που δεν περιορίζονται σε «ιερές μουρμούρες». Έχουμε τα «κάστρα» της Ορθοδοξίας, τα μοναστήρια, του Αγίου Όρους και απανταχού στην Ελλάδα που, παρ’ όλη την λυσσώδη πολεμική που δέχονται, διατηρούν την αίγλη και την ακτινοβολία τους και συνεχίζουν να ζεσταίνουν τις ψυχές του λαού με «ψυχή και Χριστό».

Υπάρχουν σωματεία, αδελφότητες, σύλλογοι που τις απαρτίζουν ωραίοι άνθρωποι, τίμιοι που μήγαρις έχουν άλλο στο νου τους πάρεξ Χριστό και Ελλάδα.  Υπάρχει βεβαίως και ο απλός, ο εμπερίστατος λαός, που δεν υπέκυψε στις σειρηνωδίες της διαφθοράς, και του ευτελισμού. Η ευλογημένη μαγιά του Μακρυγιάννη.

Ερώτημα που πολλούς μας βασανίζει.

Γιατί δεν ενώνονται όλα αυτά τα γάργαρα ρυάκια, για να γίνει ο ποταμός, που θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου;

Γιατί επιτρέπουμε να μπαίνουν στη Βουλή κόμματα που μαγαρίζουν την πατρίδα μας και δεν μπορούμε να ενωθούμε όσοι μας προσβάλλει η παρούσα κακοήθεια;

Τι χρειάζεται;

Ένα εγερτήριο σάλπισμα, μία ένωση εν Χριστώ αδελφών, και με την ευχή των αγίων και των ηρώων του Γένους, αρχίζουμε...

Ένας πολιτικός σχηματισμός, χωρίς τις μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες και τους σαλταδόρους της σήμερον, πλαισιωμένος από ανθρώπους ανιδιοτελείς και με πνεύμα θυσιαστικό. Γιατί «αδικεί πολλάκις ου μόνον ο ποιών τι, αλλά και ο μη ποιών»…

Πηγή: Αναβάσεις

 

Η προς την Πατρίδα αγάπη μου

Δεν είναι διαβατάρικο πουλί, που για μια μέρα

σχίζει τα νέφη και περνά γοργό σαν τον αγέρα,

ούτε κισσός, π’ αναίσθητος την πέτρα περιπλέκει

ούτ’ αστραπή, που σβύνεται χωρίς αστροπελέκι,

δεν είναι νεκροθάλασσα, βοή χωρίς σεισμό,

νοιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

 

Πηγή του ποιήματος:Γραφείο Νεότητας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών