Το «Δίλημμα του Φυλακισμένου»

Δύο μικροεγκληματίες – συνεταιράκια, ύποπτοι για την από κοινού τέλεση ενός μικροεγκλήματος έχουν συλληφθεί, όμως οι αρχές δεν έχουν επαρκείς αποδείξεις για την ενοχή τους, παρότι είναι σίγουρες για αυτή.

Η αστυνομία τους βάζει σε ξεχωριστά κελιά και προτείνει στον καθένα ξεχωριστά την εξής συμφωνία: «Αν παραδεχθείς την ενοχή σου και καταθέσεις εναντίον του συνεργάτη σου (του άλλου συλληφθέντος) θα σε αφήσουμε ελεύθερο. Ο συνεργάτης σου θα καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός έτους.

Εκτός αν παραδεχθεί κι αυτός την ενοχή του και καταθέσει εναντίον σου. Τότε θα καταδικαστείτε και οι δύο σε φυλάκιση τριών μηνών έκαστος.

Αν κανείς από τους δύο δεν παραδεχθεί την ενοχή του και δεν καταθέσει εναντίον του άλλου, τότε θα σας κρατήσουμε μόνο για ένα βράδυ, όσο δηλαδή επιτρέπει ο νόμος και θα σας ταράξουμε στην ανάκριση. Μετά θα είστε και οι δύο ελεύθεροι«.

Υποθέστε (εσείς οι αναγνώστες) πως είστε ο ένας εκ των δύο κρατουμένων. Το δίλημμά σας συνίσταται στο εξής: Αν παραμείνετε σιωπηλός, διακινδυνεύετε να μείνετε ένα χρόνο στη φυλακή, δεδομένου του ότι δεν γνωρίζετε το τι θα κάνει ο άλλος κρατούμενος: Μπορεί και να μιλήσει, ποντάροντας στο ότι κι εσείς μιλήσατε, επειδή δεν σας εμπιστεύεται… όπως κι εσείς δεν τον εμπιστεύεστε. Εξ ου και το δίλημμά σας…

Είστε λοιπόν αναγκασμένος να μιλήσετε, οπότε ή θα φύγετε ελεύθερος (αλλά καταδότης), ή θα φυλακιστείτε μόνο για τρείς μήνες (πάλι καταδότης αλλά με παρέα τον άλλο καταδότη, τον συνεταίρο σας).

Η περίπτωση να μη μιλήσει κανείς από τους δύο, είναι προφανώς η καλύτερη και για τους δύο, αλλά… που να ξέρεις τι θα κάνει ο άλλος;

Πως θα σκεφτεί;

Θα σας εμπιστευτεί;

Εσείς γιατί να τον εμπιστευτείτε;

Τι πιστεύετε πως θα κάνατε;

Πόσο πιθανό είναι να μη μιλούσατε, διακινδυνεύοντας να σας «πουλήσει» ο συνεταίρος σας;

…………………

Καλωσήρθατε στη «Θεωρία Παιγνίων«!

Η «Θεωρία Παιγνίων» είναι η μελέτη μαθηματικών μοντέλων που προσομοιώνουν περιπτώσεις συγκρούσεων και συνεργασίας μεταξύ λογικών και έξυπνων ανθρώπων, οργανώσεων, συνασπισμών, κρατών, συνασπισμών κρατών κλπ.

Είναι δημιούργημα ανθρώπων εξαιρετικής ευφυίας, όπως ο πρωτοπόρος της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής John von Neuman και ο μεγαλοφυής μαθηματικός  John Forbes Nash ο νεώτερος, το «όμορφο μυαλό» (beautiful mind) του Αμερικανικού κινηματογράφου.

Στην εποχή μας, κυριαρχεί στη στρατηγική ανάλυση, (επιχειρήσεων, κρατών κλπ), στην ψυχολογία, στην κυβερνητική, στη βιολογία, στις λογικές, πολιτικές και ολιστικές επιστήμες… σχεδόν παντού!

Στην «Ψυχολογία της Δυναμικής του Πλήθους» ειδικότερα, (συγκεκαλυμμένος όρος για το κύριο εργαλείο των σοβαρών προπαγανδιστών), η «Θεωρία Παιγνίων» έχει δεσπόζουσα θέση.

Η εξήγηση είναι απλή εώς απλοϊκή: Η βάση της είναι η ανθρώπινη ανασφάλεια, το στενό ατομικό συμφέρον και η εγγενής έλλειψη εμπιστοσύνης του σύχρονου ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του. Δεν είναι πάντως απολύτως σίγουρο το εάν έκανε «η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα». Ο ατομισμός στις σύγχρονες κοινωνίες καλλιεργείται συστηματικά και δεν καλλιεργείται τυχαία. Το ίδιο και η ανασφάλεια.

Το «Δίλημμα του Φυλακισμένου» εμπεριέχει όλες (επαναλαμβάνω: ΟΛΕΣ) τις εξισώσεις της «Ψυχολογίας της Δυναμικής του Πλήθους» και αποτελεί την αφετηρία της σκέψεως των «διαμορφωτών κοινής γνώμης» στις σύγχρονες οργανωμένες κοινωνίες.

Στην περίπτωση της Πατρίδος μας, τα κύρια όπλα του εχθρού, που μας έχει υποδουλώσει χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα, είναι αυτού του επιπέδου και αυτής της δυναμικής. Αν η «γνώση είναι δύναμη» (που είναι), η συγκεκριμένη γνώση δίνει και το μέτρο της ισχύος του εχθρού. Δίνει επίσης το μέτρο της απαιτούμενης σοβαρότητος για την αποτελεσματική μας αντίδραση.

Ο καιρός γαρ εγγύς…

Πετροβούβαλος

.

Εικόνα: «Οι απωλεσθέντες», έργο του Michael Vincent Manalo από το Warscapes