23ης Οκτωβρίου 1942 ημέρα Δόξης ..Ελ Αλαμέιν

Η διάταξη των αντιμαχόμενων πριν την έναρξη της μάχης.

Μετά την πρώτη μάχη του Ελ Αλαμέιν, η προέλαση των δυνάμεων του Άξονα ανακόπηκε και δημιουργήθηκε στασιμότητα στο μέτωπο. Αμέσως μετά ο Άγγλος στρατηγός Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ ανέλαβε την διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων και οργάνωσε την αντεπίθεση θα οδηγήσει στην οριστική υποχώρηση του εχθρού.

Το σχέδιο των Συμμάχων απέβλεπε στην εξαπάτηση του εχθρού σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις τους και στη συντριβή του αντιπάλου με επιθετικές ενέργειες στην τοποθεσία Ελ Αλαμέιν. Την επιχείρηση ανέλαβε η 8η βρετανική Στρατιά, υπό τον ίδιο τον Μοντγκόμερι, αποτελούμενη από το 30ο Σώμα Στρατού στον βόρειο τομέα και το 13ο Σώμα Στρατού στο νότιο τομέα.

Το σχέδιο των επιχειρήσεων των Γερμανών προέβλεπε άμυνα στην κατεχόμενη τοποθεσία Ελ Αλαμέιν, με ιδιαίτερη βαρύτητα στον βόρειο τομέα. Οι δυνάμεις του Άξονα διέθεταν στην περιοχή υπό τον στρατηγό Ρόμελ, το 21ο Σώμα Στρατού στον βόρειο τομέα και το 10ο στο νότιο τομέα.

Η επίθεση

Η συμμαχική επίθεση εκδηλώθηκε στις 22.00 το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου 1942. Η αντίσταση των γερμανοϊταλικών στρατευμάτων ήταν ιδιαίτερα σθεναρή, αποτρέποντας τη δυνατότητα στους Συμμάχους να διασπάσουν την αμυντική τους γραμμή.

Τη νύχτα 2 προς 3 Νοεμβρίου δημιουργήθηκε ρήγμα στον βόρειο τομέα και στον νότια στις 3 Νοεμβρίου. Από την επόμενη μέρα, άρχισε η καταδίωξη των υποχωρούντων δυνάμεων του Άξονα. Οι ιταλικές μεραρχίες, εγκαταλελειμμένες στην έρημο χωρίς εφόδια και τροφή, είτε διαλύθηκαν είτε παραδόθηκαν στους Συμμάχους. Τα γερμανικά στρατεύματα συνέχισαν να υποχωρούν, εγκαταλείποντας την Κυρηναϊκή και τελικά εγκαταστάθηκαν στη γραμμή Μπάρετ στην Τυνησία.

Η Ελληνική συμμετοχή

Στις επιχειρήσεις συμμετείχαν και τμήμα του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος της Μέσης Ανατολής με την 1η Ταξιαρχία υπό τον συνταγματάρχη Παυσανία Κατσώτα, η οποία υπάγονταν στην βρετανική 50η Μεραρχία. Από τις 19 ως τις 23 Οκτωβρίου συμμετείχε σε εικονικές επιθέσεις στο νότιο τομέα, εντεταγμένες στο σχέδιο περιπλάνησης του αντιπάλου. Επίσης, εκτέλεσε πολλές περιπολίες και νυχτερινές επιχειρήσεις προξενόντας σημαντικές απώλειες στον εχθρό.

Το διάστημα 23 Οκτωβρίου-3 Νοεμβρίου εκτέλεσε πολλές επιδρομές εναντίον των εχθρικών γραμμών. Μετά την έναρξη της γερμανικής υποχώρησης, η 1η ελληνική Ταξιαρχία ανέλαβε την καταδίωξη του εχθρού στον τομέα της, προελαύνοντας σε βάθος 100 χιλιομέτρων.

Απολογισμός

Η μάχη του Ελ Αλαμέιν υπήρξε η πρώτη αποφασιστική νίκη των Συμμάχων και σημείωσε την αρχή της απομάκρυνσης των δυνάμεων του Άξονα από τη Βόρεια Αφρική.

Οι απώλειες των Συμμάχων ανήλθαν σε 3.500 νεκρούς και 10.000 τραυματιές. Οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ανήλθαν σε 6 αξιωματικούς και 83 οπλίτες νεκρούς και 26 αξιωματικούς και 202 οπλίτες τραυματίες.

500 άρματα μαχης και 100 πυροβόλα.Δηλαδή η Συμμαχική Στρατια απώλεσε το 12% των ανδρών και το 15% των υλικών της.

Στις 6 Νοεμβρίου 1942 η 1η Ελληνική ταξιαρχία κινήθηκε Δυτικά προκειμένου να συναντηθεί με τις δυνάμεις των Νεοζηλανδων και Αυστραλών σε συνέχεια καταδίωξης των Γερμανων. Στην θέση Ελ Μούντ.  Ατυχέστατα  μετά από αεροπορική επιδρομή χάνουμε ακόμη 29 άνδρες και 3 αξιωματικούς.Τα οστά τους μεταφέρθηκαν στο Β΄ κοιμητήριο του Καΐρου στην Κρύπτη του Μνημείου των Αεροπόρων .

                              Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

(φωτο αρχείου μας Μεσα στο C 130 Ηρακλής με πολεμιστές του Ιερού Λόχου)

Είχα την τιμή να μεταφέρω από την πόλη μας  στην αφιλόξενη γη της ερήμου στεφάνι που κατέθεσα εκ μέρους των Ελλήνων πολεμιστών της Μαγνησίας ως εφ.Ανθυπολοχαγός .Το σάλπισμα του στρατιώτη από τα τείχη του κοιμητηρίου ακούγετε ακόμη, όταν τα ελληνικά σημαιάκια τρεμοπάιζαν στις πέτρινες ταφόπλακες των Ελλήνων στρατιωτών.

Κατέθεσα το στεφάνι μετά τους Νεοζηλανδούς και το ακίνητο βλέμμα μου έπεσε πίσω απο τον τύμβο.Το όνομα του στρατιώτη στην μικρή άσπρη πλάκα με το σύμβολο του σταυρού «ηταν Σταθόπουλος». Ποιο δίπλα με ένα άλλο σύμβολο η πλάκα έγγραφε «΅΅WHO;S NOW -THE GOOD NOW»» Για τον άγνωστο πολεμιστή της μάχης.

Τελικά ο Ορυκτός πλούτος των πετρελαίων δεν έπεσαν στα χέρια των Γερμανών ….αρα η πολεμική τους μηχανή έχανε από την ικανότητα δράσεων . Συμπέρασματικά,οί Γερμανοι δεν ήταν ανίκητοι.

Η επίσκεψη στο κοιμητήριο των Γερμανών και λίγο μετά των Ιταλών ,μας έδωσε μια εικόνα της πειθαρχίας αλλά και του σεβασμού στους νεκρούς ,συγκρίνοντας τις τελετές απόδοσης τιμών.

Ο Δρόμος της ιστορίας συνεχίζετε έως τον ανασχηματισμό των δυνάμεων μας στην περιοχή Τριπόλεως Λιβάνου και τη Δημιουργία νέων  πολεμικών δράσεων   1ης  Ταξιαρχίας και μετέπειτα ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ  με απόβαση στην Ιταλία .

Εδώ θα σταματήσω την αφήγηση μου αξίζει δε να επαναλάβω οτι μεταξύ των Ελλήνων πολεμιστών δεν υπάρχουν αγνοούμενοι, ενώ ουδείς Έλληνας πολεμιστής συνελήφθει αιχμάλωτος και ουδείς έμεινε στα χέρια του εχθρού έστω και νεκρός.

Τιμή και Δόξα στους πολεμιστές υπέρ της Ελευθερίας .

Ζήτω ο Στρατός. Ζήτω η Πατρίδα. Ζήτω η Δημοκρατία.

Εμμανουήλ.Γ.Παυλής

                                                                                          Εφ.Λοχαγός (ΠΖ)

 Δείτε το φωτογραφικό υλικό από το Ελ Αλαμέιν εδώ

Πηγή: Σύνδεσμος έφεδρων Αξιωματικών και Ανθυπασπιστών Ν.Μαγνησίας