ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ
Posted by Πετροβούβαλος στο 22 Σεπτεμβρίου, 2012
της Κόριννας
.
Κάποτε, μιὰ μέρα χειρότερη καὶ τῆς Κυριακῆς, τὸ συνειδητοποίησα!
Ἡ πρωτεύουσα σὲ ὅλο τὸ μάκρος της εἶχε γεμίσει τρῦπες.
Ὄχι ἀπ᾿αὐτὲς πού ἀνοίγουν οἱ ἐργάτες τοῦ Δήμου στοὺς ὑπονόμους.
Μιλῶ γιὰ τὶς ἄλλες πάνω στὶς προσόψεις τῶν ὑψηλῶν κτηρίων, ὅπου προσεκτικὰ στήνονται οἱ ἐπιγραφές ἑταιρειῶν, ἱδρυμάτων καὶ καταστημάτων.
ΦαρμακεῖΟ, ΚαφενεῖΟ, ΑἱματολογικΟ κέντρΟ, ΠαιδαγωγικΟ ἸνστιτοῦτΟ. Ποὺ ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του.
Στὸ τηλεγραφεῖο τῶν νευμάτων μεγάλη ἀναστάτωση ἐπικρατεῖ σ᾿ὃλη τὴν γειτονιὰ.
Μὴπως εἶναι κανένας ξένος δάχτυλος τοῦ τύπου NOVA MAKEDONIA ἤ μήπως τοῦ᾿φυγε τοῦ μπογιατζῆ τὸ τελευταῖο ψηφίο καὶ ἔμεινε ἀνολοκλήρωτο ἀπὸ ἀμέλεια ἤ, δὲν ἀποκλείεται, ἀπὸ οἰκονομία;
Μὰ εἶναι δυνατὸν; νὰ σοῦ φτιάχνει ὁ ράφτης ἕνα ὡραῖο σακάκι πού τὸ ἕνα μανίκι τοῦ λείπει, καὶ ἐσὺ νὰ κυκλοφορῆς μὲ καμάρι, ὅπως ὁ καστράτος ποὺ ἰδίῳ δικαιώματι ἔμπαινε στὰ χαρέμια, κι ἄς τοῦ ἔλειπε κάτι.
Φαίνεται πὼς ἡ ζωὴ αὐτὴ δὲν ἔγινε γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ «κάτι δύσκολο ἤ κάτι τὸ ὑψηλό».
Καθόλου. Ἔγινε γιὰ τὴν εὐκολία μας.
«Πονάει δόντι, βγάζει δόντι»πού ἔλεγαν οἱ παλαιοί. Πονάει περισπωμένη, βγάζει περισπωμένη· πονάει δασεῖα, βγάζει δασεῖα. Καὶ λαμπρὰ ταιριάζουν ὅλα.
Συγγνώμη ἀλλά τὸ σώβρακό σου δὲν τ᾿ἀφήνεις νὰ φαίνεται ποτέ του. Ἀλλά τὸ φορεῖς.
Δὲν εἶναι τὸ πρακτικὸ μέρος τῶν πραγμάτων ποὺ πρωτεύει στὴν ζωὴ μας.
Τὰ τρία τέταρτα τῆς ἀνθρωπότητας διαβιοῦν κατὰ λάθος. Διαγράφουν τὸ περιττὸν, καὶ ἄς εἶναι ὡραῖον, κερδίζοντας μερικὰ εἰκοσιτετράωρα πλήξης.
Ἀλλοῦ, μακρυά τους στάζει ὁ χυμός, ἕστω καὶ ὡς ἦχος στὰ χείλη μιᾶς θυγατρὸς τοῦ Ὁμήρου.
Στὶς δέκα λέξεις μας οἱ πέντε εἶναι ξένες.
Ὁλοταχῶς βαδίζουμε πρὸς μίαν ἐσπεράντο παρὰ πέντε.
Κανένας Ἡρώδης δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ διατάξει τὲτοια γενοκτονία τοῦ τελικοῦ -ν · ἐκτὸς ἄν τοῦ᾿λειπε ἡ ὀπτικὴ τοῦ ἤχου.
Ὀδυσσέας Ἐλύτης.
.
ΑΒΕΡΩΦ 
Πετροβούβαλος said
Στην «πρακτικότητα» πάτησαν οι νεοταξίτες και δυστυχώς «τσιμπήσαμε»! Και τώρα πως επιστρέφουμε; Κουιζ για επίδοξους υπουργούς Παιδείας ΜΕΤΑ την απελευθέρωση…
Φαίη said
Στην ‘πρακτικότητα’ πατήσανε. Σωστός.
Μόνο που πίσω από την πράξη υπάρχει η σκέψη και η φαντασία, υπάρχει η ψυχή.
Αυτήν την ξεχάσανε.
ΜΑΡΙΑ said
Μέ κόπο καί μελέτη,ὅπως μάθαμε καί ‘μεῖς Πέτρο μου….ἁπλᾶ πράγματα!!!
Πετροβούβαλος said
Και αγριάδες Μαρία μου, μια που τα πανεπιστήμια είναι γιάφκες!
Γιάννα said
Ο Οδυσσέας μιλά για την Ελλάδα και για το ποια θέση πρέπει να κρατήσει στην Ευρώπη
Γιώργης said
Δὲν ὑπάρχουν λόγια … Ἄν μποροῦσα νά βρῶ ὁλόκληρη τήν συνέντευξη….
ΜΑΡΙΑ said
Ἄν δέν μπορέσεις,μόνο ὁ Τενεεῦς μπορεῖ νά βοηθήση…
Γιώργης said
Δέν τήν βρίσκω δυστυχῶς…., αὐτό τό ἀπόσπασμα ξέρω κι ἐγώ. Καί βγάζει φωτιές, φαντάσου την ὅλην…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Ποιός μέ ἐκάλεσε καί διά ποῖον λόγον;
ΜΑΡΙΑ said
Ματάκια δέν ἔχεις καμάρι μου;;;;
Διά τόν λόγον,ὁμιλῶ….
Γιώργης said
Γειά σου Ἀνδρέα…, ἡ Μαρία λέει μπορεῖ νά βοηθήσης κατι τίς… 🙄
ΜΑΡΙΑ said
Ὁ Ἀντρέας κάτι θά βρῆ, βρέ Γιώργη….
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Δύναμαι νά σᾶς ἀπαντήσω ἐντός ὀλίγου;Εὐχαριστῶ.
Γιώργης said
Ἐλπίζω ἀλλά…,
Γιώργης said
Δύνασθε!
ΜΑΡΙΑ said
Ἔχε χάρη, πού εἶναι ὁ Γιώργης στήν μέση….
Γιώργης said
Γιατί καλέ κυρία;
ΜΑΡΙΑ said
Ξέρει αὐτός….ὁ δόλιος τῦπος!!!
Γιώργης said
…!
Γιώργης said
…ἔχμμ, χλωμό μοῦ φαίνεται… Δέν πειράζει.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Λοιπόν,Γιώργη,μήν ἄγχεσαι.
Αὐτό πού βλέπεις,δέν εἶναι ἀπόσπασμα συνεντεύξεως,ἀλλά συρραφή δηλώσεων τοῦ ΟΕ στήν εἰσαγωγική ἐκπομπή τῆς τηλεοπτικῆς σειρᾶς ΕΔΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΥΡΩΠΗ,ὅπου κάνουν δηλώσεις διάφοροι γνωστοί έπιστήμονες,καλλιτέχνες κ.λπ.
Ἔχω ὅλη τήν σειρά στό ἀρχεῖο μου καί ἔκανα ἕναν ἔλεγχο πρό ὀλίγου.Ἐάν ἐνδιαφέρεσαι γιά ὁλόκληρο τό ἐπεισόδιο,νά τό ἀνεβάσω σέ κάποιον πάροχο καί νά σοῦ δώσω τόν σύνδεσμο.
Ἤδη ἀνεβάζω καί ἕνα ἄλλο παλαιό ἐπεισόδιο μέ τῖτλο: ΛΕΣΒΟΣ – ΣΑΠΦΩ,ΕΛΥΤΗΣ.Ἐλπίζω σέ μία ὡρῖτσα νά εἶναι ἕτοιμο (ΟΤΕ θέλοντος καί ΔΕΗς ἐπιτρεποῦσης)
ΜΑΡΙΑ said
Ψάχνει τώρα,θά τό βρῆ τό ἀστέρι μας…
Γιώργης said
Ἀν περιέχονται κι ἄλλες δηλώσεις Ἐλύτη, βεβαίως!
Εὐχαριστῶ!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Ὅλες οἱ δηλώσεις του εἶναι τό παραπάνω βιντεάκι.Στήν ἐκπομπή εἶναι διάσπαρτες (1-2 λεπτά ἑκάστη) κι αὐτός πού τό ἀνέβασε τίς ‘μάζεψε’ ὅλες μαζί.
Γιώργης said
Ἄν βρίσκεται σέ τέτοιο ἐπίπεδο ὅλόκληρο τό ἐπεισόδιο τότε ἐντάξει…, ἀλλοιῶς σέ ἔβαλα σέ κόπο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Κανένας κόπος,εἶναι πολύ καλή σειρά.Θά σέ ἐνημερώσω ἐν εὐθέτῳ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
ΛΕΣΒΟΣ – ΣΑΠΦΩ – ΕΛΥΤΗΣ
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=8148&autostart=0
Η εκπομπή επισκέπτεται το νησί της ΣΑΠΦΩΣ και του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ, τη ΛΕΣΒΟ. Μέσα από την απαγγελία των ποιημάτων του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ από τις συλλογές «ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ», «ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ», «ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ», «ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ» και ποιημάτων της λυρικής ποιήτριας ΣΑΠΦΩΣ από τους ηθοποιούς ΜΑΡΙΚΑ ΤΖΙΡΑΛΙΔΟΥ και ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΛΤΙΝΟ σε συνδυασμό με τις εικόνες της θάλασσας, του φεγγαριού, των ξωκλησιών και των ελαιώνων αποκαλύπτεται η ομορφιά του νησιού και η έμπνευση που προσφέρει το ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ στους ποιητές. Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ διαβάζει αποσπάσματα από το δοκίμιο του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ «ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ» στο οποίο περιγράφεται με ιδιαίτερο τρόπο η μαγεία του νησιού της ΛΕΣΒΟΥ.
Γιώργης said
Καί πάλι εύχαριστῶ Ἀντρέα…
Γιάννα said
Όταν τον ακούς εδώ να λέει τα αυτονόητα από τη μία σε πιάνει νοσταλγία που άνθρωποι σαν κ αυτόν λείπουν τώρα που τους έχουμε πραγματική ανάγκη, από την άλλη λες ευτυχώς που δε ζουν να δουν την κατάντια μας. Κι αν βλέπουν από εκεί που είναι θα τρίζουν τα κοκκαλάκια τους.. η δυσωδία από τη βρωμιά εδώ θα έχει φτάσει μέχρι εκεί πάνω..
Πετροβούβαλος said
Πιστεύω πως από εκεί που είναι θα βλέπουν τη «Μεγάλη Εικόνα» και θα χαμογελούν ευχαριστημένοι!
antart22 said
Αλήθεια το «ωραίον» μπορεί να είναι «περιττόν»;
Κόριννα said
Τὸ «ὡραῖον» δὲν εἶναι ποτὲ «περιττὸν»!
Τὸ «περιττὸν» ἐνδέχεται μερικὲς φορὲς νὰ εἶναι «ὡραῖον».
antart22 said
Ακριβώς!
dyspistos said
+ 1000!
Μέλια said
Θέλω νὰ πιστεύω —καὶ ἡ πίστη μου αὐτὴ βγαίνει πάντοτε πρώτη στὸν ἀγώνα της μὲ τὴ γνώση— ὅτι, ὅπως καὶ νὰ τὸ ἐξετάσουμε, ἡ πολυαιώνια παρουσία τοῦ ἑλληνισμοῦ πάνω στὰ δῶθε ἢ ἐκεῖθε τοῦ Αἰγαίου χώματα ἔφτασε νὰ καθιερώσει μιὰν ὀρθογραφία, ὅπου τὸ κάθε ὠμέγα, τὸ κάθε ὕψιλον, ἡ κάθε ὀξεία, ἡ κάθε ὑπογεγραμμένη, δὲν εἶναι παρὰ ἕνας κολπίσκος, μιὰ κατωφέρεια, μιὰ κάθετη βράχου πάνω σὲ μιὰ καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοὶ ἀμπελῶνες, ὑπέρθυρα ἐκκλησιῶν, ἀσπράκια ἢ κοκκινάκια, ἐδῶ ἢ ἐκεῖ, ἀπὸ περιστεριῶνες καὶ γλάστρες μὲ γεράνια.
Εἶναι μιὰ γλώσσα μὲ πολὺ αὐστηρὴ γραμματική, ποὺ τὴν ἔφκιασε μόνος του ὁ λαός, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ δὲν ἐπήγαινε ἀκόμη σχολεῖο. Καὶ τὴν τήρησε μὲ θρησκευτικὴ προσήλωση κι ἀντοχὴ ἀξιοθαύμαστη, μέσα στὶς πιὸ δυσμενεῖς ἑκατονταετίες. Ὥσπου ἤρθαμ᾿ ἐμεῖς, μὲ τὰ διπλώματα καὶ τοὺς νόμους, νὰ τὸν βοηθήσουμε. Καὶ σχεδὸν τὸν ἀφανίσαμε. ᾽Απὸ τὸ ἕνα μέρος τοῦ φάγαμε τὰ κατάλοιπα τῆς γραφῆς του καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τοῦ ροκανίσαμε τὴν ἴδια του τὴν ὑπόσταση, τὸν κοινωνικοποιήσαμε, τὸν μεταβάλαμε σὲ ἕναν ἀκόμα μικροαστό, ποὺ μᾶς κοιτάζει ἀπορημένος ἀπὸ κάποιο παραθυράκι κάποιας πολυκατοικίας τοῦ Αἰγάλεω.
Απόσπασμα από: » Ἀπὸ τὰ δημόσια καὶ τὰ ιδιωτικὰ «
ΜΑΡΙΑ said
Τήν τήρησε σέ δυσμενεῖς συνθῆκες καί ἄφησε τά παιδιά του νά γρυλίζουν γκρίκλις, στίς εὐμενεῖς….
Μέλια said
Μια μέρα που ένιωθα να μ’ έχουν εγκαταλείψει όλα και μια μεγάλη θλίψη να πέφτει αργά στην ψυχή μου, τράβηξα, κει που περπατούσα, μες στα χωράφια χωρίς σωτηρία, ένα κλωνάρι άγνωστου θάμνου. Το ‘κοψα και το ‘φερα στο απάνω χείλι μου. Ευθύς αμέσως κατάλαβα ότι ο άνθρωπος είναι αθώος. Το διάβασα σ’ αυτή τη στυφή από αλήθεια ευωδιά τόσο έντονα που πήρα να προχωρώ το δρόμο της μ’ ελαφρύ βήμα και καρδιά ιεραπόστολου. Ώσπου, σε μεγάλο βάθος, μου έγινε συνείδηση πια ότι όλες οι θρησκείες λέγανε ψέματα.
Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ»
Κόριννα said
Mέλια,
ἀπὸ τὰ πιό ὡραῖα ποὺ ἔχω διαβάσει!
Στράβων Αμασεύς said
Ὃλον τὸ μυστικόν κρύβεται σ’ αὐτήν τὴν φράσιν: «Κανένας Ἡρώδης δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ διατάξει τὲτοια γενοκτονία τοῦ τελικοῦ -ν · ἐκτὸς ἄν τοῦ᾿λειπε ἡ ὀπτικὴ τοῦ ἤχου.»
Ἐπιτρέψατὲ μοι ὡς πόντιος νὰ ἒχω ἀκόμη τὴν ἀκουστικήν τοῦ τελικοῦ -ν τὸ ὁποῖον ὃμως δὲν εἶναι ἀπλῶς τελικόν ἀλλά καὶ ἀρχικόν συντοχρόνως, ὣσπερ κάθε κόψιμον τοῦ τόξου (ἢ τοξάριου ἢ δοξάριου) ἐπ’ἂνω στὰς χορδάς λύρας εἶναι μία ἀνάσα, μία μικρὰ διακοπή (μικρά ὃμως) χρωματίζουσα τὴν ἐπομένην τοξαρέαν. Δίχως αὐτὴν τὴν ἀπειροελαχίστης διαρκείας παύσιν δὲν ὑπάρχει καν μουσική.
Δὲν πρέπει ὃμως ὁ ὁμιλητής νὰ ἐστιάζει πολύ στὸ τελικόν -ν ἀλλά αὐτό νὰ τὸ προφέρει ἀνεπαισθήτως ἐντός τῆς φυσιολογικής ῥοῆς τοῦ λόγου. Ὃταν τίς ἐπιμένει στὸν ὑπερτονισμόν τοῦ -ν, ὁμοιάζει μ’ ἀρχάριον μουσικόν τοῦ ὁποῖου οἱ δάκτυλοι δὲν ὑπακοῦν λόγω ἀκαμψίας ἢ μὲ ἀτάλαντον χορευτήν τοῦ ὃποῖου τὰ πέλματα ἐφάπτονται ἐξ ὁλοκλήρου μὲ τὸ δάπεδον, μὲ τελικόν αποτέλεσμα τὴν ἒλλειψιν ἐλαστικότητος καὶ χάρης, αὐτό δηλαδή ποὺ περιπαικτικῶς ὁνομάζουμε πάτημαν ἂρκτου. Δὲν εἶναι ἐφικτόν νὰ μείνει ὁ χορευτής στὸν ἀέρα, δὲν εἶναι ὃμως καὶ χορός ἐάν κολλήσῃ εἰς τὸ πάτωμα.
Συνεπῶς δὲν γίνεται νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ τελικόν -ν χωρίς ἐλαστικότηταν εἰς τὸν λόγον, χωρίς μακρότηταν τὲ βραχύτηταν εἰς τὰ φωνήεντα, χωρίς ὀξύτηταν ἢ βαρύτηταν εἰς τὸν τονισμόν. Διότι τὶ εἶναι ἡ ὁμιλία ἐάν δὲν εἶναι ἓνας χορός τῶν φωνητικῶν χορδῶν, ἐάν δὲν εἶναι μία τοξοτή λύρα; Δὲν ἀναφερόμαστε γάρ τυχαίως εἰς φωνητικήν ἂρθρωσιν διότι αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ φωνή, ἓνας τεράστιος μηχάνισμός μὲ πολλάς ἀρθρώσεις, λειτουργουσῶν ἀρμονικῶς παραγουσῶν δ’ ἒργον μέτ’ ἐλαχίστων δυνατῶν ἀπωλειῶν.
Τ’ ἡμέτερον πρόβλημα ἐπομένως δὲν εἶναι πρόβλημα ὁμιλίας, εἶναι πρόβλημα μουσικῆς και χοροῦ ἢ ἀκόμη καὶ πρόβλημα ἁρμονίας τὸ ὁποῖο ἀντανακλά καὶ εις τὴν ὁμιλίαν. Ἑάν δηλαδή ἡμεῖς οἱ πόντιοι διετηρήσαμεν τὸ τελικόν -ν οὗτο δὲν ἒγινε ἐπειδή τὸ μιλούσαμε ἀλλά ἐπειδή τὸ τραγωδήσαμε (καὶ τὸ τραγωδοῦμε). Μουσικοσυνθετῶν τὲ στιχουργῶν γαρ χρήζουμε κοὐχί φιλολόγων.
Πετροβούβαλος said
Πρωτίστως χρήζουμε Ελληνικής Παιδείας.
Καλημέρα στα βαμπίρια.